مانجارو یا اوبونتو؟ کدام برای شروع بهتر است؟
انتخاب یک توزیع لینوکس برای کاربران جدید یا حتی کاربران با تجربه می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. دو توزیع محبوب که اغلب در مقایسه‌ها به چشم می‌خورند، مانجارو و اوبونتو هستند. هر دوی این توزیع‌ها ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بین آن‌ها به نیازها، سطح تجربه و انتظارات شما بستگی دارد. در این مقاله جامع، ما این دو توزیع را از جنبه‌های مختلف مانند سهولت استفاده، عملکرد، مدیریت بسته‌ها، جامعه کاربری، پشتیبانی سخت‌افزاری و موارد دیگر مقایسه می‌کنیم تا به شما کمک کنیم تصمیم بگیرید کدام یک برای شروع مناسب‌تر است.
فهرست مطالب
مقدمه: چرا لینوکس؟
لینوکس به دلیل متن‌باز بودن، امنیت بالا، انعطاف‌پذیری و تنوع زیاد توزیع‌ها، به یکی از محبوب‌ترین سیستم‌عامل‌ها برای توسعه‌دهندگان، کاربران حرفه‌ای و حتی مبتدیان تبدیل شده است. با این حال، تنوع زیاد توزیع‌های لینوکس می‌تواند برای کاربران جدید گیج‌کننده باشد. اوبونتو و مانجارو هر دو به دلیل کاربرپسند بودن و پشتیبانی گسترده، گزینه‌های محبوبی برای شروع هستند. اما تفاوت‌های کلیدی آن‌ها چیست؟
معرفی اوبونتو و مانجارو
اوبونتو (Ubuntu)
اوبونتو یکی از شناخته‌شده‌ترین توزیع‌های لینوکس است که توسط شرکت Canonical توسعه داده می‌شود. این توزیع مبتنی بر دبیان است و به دلیل سهولت استفاده، پایداری و پشتیبانی گسترده، به‌ویژه برای مبتدیان، بسیار محبوب است. اوبونتو هر شش ماه یک نسخه جدید منتشر می‌کند و نسخه‌های LTS (پشتیبانی بلندمدت) آن هر دو سال یک‌بار عرضه می‌شوند که تا پنج سال پشتیبانی می‌شوند.
مانجارو (Manjaro)
مانجارو یک توزیع مبتنی بر Arch Linux است که با هدف ساده‌سازی تجربه استفاده از Arch و ارائه یک سیستم کاربرپسند طراحی شده است. برخلاف اوبونتو که بر پایداری تمرکز دارد، مانجارو یک توزیع Rolling Release است، به این معنا که به‌روزرسانی‌ها به‌صورت مداوم و بدون نیاز به نصب نسخه‌های جدید منتشر می‌شوند. این توزیع به دلیل سرعت، انعطاف‌پذیری و دسترسی به نرم‌افزارهای به‌روز شناخته می‌شود.
سهولت استفاده
اوبونتو
اوبونتو به دلیل رابط کاربری ساده و محیط‌های دسکتاپ از پیش پیکربندی‌شده، گزینه‌ای عالی برای مبتدیان است. نسخه اصلی اوبونتو از محیط دسکتاپ GNOME استفاده می‌کند که ظاهری مدرن و ساده دارد. نصب اوبونتو بسیار ساده است و فرآیند نصب گرافیکی آن (Ubiquity) حتی برای کسانی که تجربه کمی با لینوکس دارند، قابل فهم است. اوبونتو همچنین دارای Ubuntu Software Center است که یافتن و نصب نرم‌افزارها را آسان می‌کند.
مانجارو
مانجارو نیز با ارائه چندین محیط دسکتاپ (مانند GNOME، KDE Plasma و XFCE) گزینه‌ای کاربرپسند است. فرآیند نصب آن از طریق ابزار گرافیکی Calamares بسیار ساده و مشابه اوبونتو است. مانجارو همچنین ابزار گرافیکی Pamac را برای مدیریت بسته‌ها ارائه می‌دهد که برای کاربران جدید بسیار مناسب است. با این حال، به دلیل ماهیت Rolling Release، ممکن است کاربران جدید در مدیریت به‌روزرسانی‌ها با پیچیدگی‌هایی مواجه شوند.
برنده در سهولت استفاده: اوبونتو به دلیل پایداری و سادگی بیشتر در فرآیند نصب و مدیریت سیستم، برای مبتدیان کمی مناسب‌تر است.
مدیریت بسته‌ها و نرم‌افزارها
اوبونتو
اوبونتو از مدیر بسته APT (مبتنی بر دبیان) استفاده می‌کند که بسیار پایدار و قابل اعتماد است. مخازن نرم‌افزاری اوبونتو گسترده هستند و اکثر نرم‌افزارهای مورد نیاز کاربران به راحتی در دسترس هستند. با این حال، به دلیل تمرکز بر پایداری، نسخه‌های نرم‌افزارها در اوبونتو ممکن است کمی قدیمی‌تر باشند، مگر اینکه از مخازن اضافی (PPA) استفاده کنید. اوبونتو همچنین از بسته‌های Snap پشتیبانی می‌کند که امکان نصب نسخه‌های جدیدتر برخی نرم‌افزارها را فراهم می‌کند، اما برخی کاربران از عملکرد Snap انتقاد دارند.
مانجارو
مانجارو از مدیر بسته Pacman (مبتنی بر Arch) استفاده می‌کند و دسترسی به AUR (Arch User Repository) را فراهم می‌کند که یکی از بزرگ‌ترین مخازن نرم‌افزاری لینوکس است. AUR به کاربران امکان می‌دهد به جدیدترین نسخه‌های نرم‌افزارها دسترسی داشته باشند، اما نصب بسته‌ها از AUR ممکن است برای کاربران جدید کمی پیچیده باشد. به‌روزرسانی‌های مداوم مانجارو تضمین می‌کنند که همیشه جدیدترین نرم‌افزارها در دسترس هستند، اما این موضوع گاهی می‌تواند به ناپایداری سیستم منجر شود.
برنده در مدیریت بسته‌ها: اگر به‌دنبال جدیدترین نرم‌افزارها هستید، مانجارو برتری دارد. اما اگر پایداری و سادگی را ترجیح می‌دهید، اوبونتو بهتر است.
پایداری در مقابل به‌روز بودن
اوبونتو
اوبونتو به دلیل مدل انتشار ثابت (Fixed Release) و تمرکز بر پایداری، برای کاربرانی که به دنبال سیستمی بدون نیاز به مدیریت مداوم هستند، ایده‌آل است. نسخه‌های LTS اوبونتو به‌ویژه برای محیط‌های کاری یا کاربرانی که نمی‌خواهند مرتباً سیستم را به‌روزرسانی کنند، مناسب هستند. با این حال، این پایداری به قیمت قدیمی‌تر بودن برخی بسته‌ها تمام می‌شود.
مانجارو
مانجارو به دلیل مدل Rolling Release، همیشه جدیدترین نسخه‌های نرم‌افزارها و هسته لینوکس را ارائه می‌دهد. این ویژگی برای توسعه‌دهندگان یا کاربرانی که به جدیدترین فناوری‌ها نیاز دارند، عالی است. اما این به‌روزرسانی‌های مداوم ممکن است باعث ناپایداری سیستم شوند، به‌ویژه اگر کاربران در مدیریت به‌روزرسانی‌ها دقت نکنند.
برنده در پایداری/به‌روز بودن: اوبونتو برای پایداری و مانجارو برای به‌روز بودن برتری دارد.
عملکرد و سرعت
اوبونتو
اوبونتو به‌ویژه در نسخه‌های سبک‌تر مانند Xubuntu یا Lubuntu عملکرد خوبی دارد. با این حال، نسخه اصلی با محیط GNOME ممکن است روی سیستم‌های قدیمی‌تر کمی سنگین باشد. اوبونتو بهینه‌سازی‌های خوبی برای سخت‌افزارهای مختلف ارائه می‌دهد، اما به دلیل تمرکز بر پایداری، گاهی اوقات از جدیدترین بهینه‌سازی‌های هسته لینوکس بهره نمی‌برد.
مانجارو
مانجارو به دلیل استفاده از جدیدترین نسخه‌های هسته لینوکس و بهینه‌سازی‌های پیشرفته، معمولاً عملکرد بهتری روی سخت‌افزارهای مدرن دارد. نسخه‌های مختلف مانجارو (مانند XFCE یا KDE) به کاربران اجازه می‌دهند محیطی متناسب با سخت‌افزار خود انتخاب کنند. این توزیع به‌ویژه برای سیستم‌های با منابع محدود بسیار مناسب است.
برنده در عملکرد: مانجارو به دلیل استفاده از جدیدترین فناوری‌ها و انعطاف‌پذیری بیشتر، در این بخش برتری دارد.
پشتیبانی سخت‌افزاری
اوبونتو
اوبونتو به دلیل قدمت و پشتیبانی گسترده Canonical، با طیف وسیعی از سخت‌افزارها سازگار است. درایورهای اختصاصی (مانند NVIDIA) به راحتی از طریق ابزارهای گرافیکی اوبونتو قابل نصب هستند. این توزیع همچنین با بسیاری از دستگاه‌های قدیمی و جدید به‌خوبی کار می‌کند.
مانجارو
مانجارو نیز پشتیبانی سخت‌افزاری بسیار خوبی دارد، به‌ویژه به دلیل استفاده از جدیدترین هسته‌های لینوکس. ابزار MHWD (Manjaro Hardware Detection) فرآیند نصب درایورهای سخت‌افزاری را ساده می‌کند. با این حال، به دلیل ماهیت Rolling Release، ممکن است گاهی اوقات با سخت‌افزارهای خاص مشکلاتی ایجاد شود که نیاز به عیب‌یابی داشته باشد.
برنده در پشتیبانی سخت‌افزاری: اوبونتو به دلیل پایداری و سازگاری گسترده‌تر، در این بخش کمی بهتر عمل می‌کند.
جامعه کاربری و پشتیبانی
اوبونتو
اوبونتو یکی از بزرگ‌ترین جوامع کاربری لینوکس را دارد. منابع آنلاین، انجمن‌ها، مستندات و آموزش‌های فراوانی برای اوبونتو وجود دارد. همچنین پشتیبانی رسمی از Canonical برای نسخه‌های LTS ارائه می‌شود که برای کاربران تجاری یا حرفه‌ای بسیار مفید است.
مانجارو
جامعه مانجارو نیز بسیار فعال و رو به رشد است. انجمن‌های مانجارو و مستندات Arch Wiki منابع عالی برای عیب‌یابی هستند. با این حال، جامعه مانجارو به اندازه اوبونتو بزرگ نیست و ممکن است یافتن راه‌حل برای مشکلات خاص کمی دشوارتر باشد.
برنده در پشتیبانی: اوبونتو به دلیل جامعه بزرگ‌تر و پشتیبانی رسمی، در این بخش برتری دارد.
شخصی‌سازی و انعطاف‌پذیری
اوبونتو
اوبونتو امکان شخصی‌سازی زیادی دارد، اما به دلیل تمرکز بر پایداری، ممکن است برای تغییرات عمیق نیاز به استفاده از مخازن اضافی یا نصب دستی بسته‌ها باشد. محیط‌های دسکتاپ مختلف اوبونتو (مانند Kubuntu، Xubuntu) انعطاف‌پذیری خوبی ارائه می‌دهند.
مانجارو
مانجارو به دلیل ماهیت Arch-based و دسترسی به AUR، انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای برای شخصی‌سازی ارائه می‌دهد. کاربران می‌توانند تقریباً هر بخش از سیستم را تغییر دهند و به جدیدترین ابزارها و نرم‌افزارها دسترسی داشته باشند.
برنده در شخصی‌سازی: مانجارو به دلیل انعطاف‌پذیری بیشتر و دسترسی به AUR، در این بخش برتری دارد.
کدام برای چه کسی مناسب است؟
اوبونتو
برای مبتدیان: اگر تازه با لینوکس آشنا شده‌اید و به دنبال سیستمی پایدار، ساده و با پشتیبانی گسترده هستید، اوبونتو گزینه بهتری است.
برای محیط‌های کاری: پایداری نسخه‌های LTS و پشتیبانی رسمی Canonical، اوبونتو را برای استفاده در محیط‌های تجاری مناسب می‌کند.
برای سیستم‌های قدیمی: نسخه‌های سبک‌تر اوبونتو مانند Lubuntu برای سخت‌افزارهای قدیمی‌تر ایده‌آل هستند.
مانجارو
برای کاربران پیشرفته‌تر: اگر با مفاهیم لینوکس آشنا هستید و به جدیدترین نرم‌افزارها و فناوری‌ها اهمیت می‌دهید، مانجارو گزینه بهتری است.
برای توسعه‌دهندگان: دسترسی به AUR و به‌روزرسانی‌های مداوم، مانجارو را برای توسعه‌دهندگانی که به ابزارهای جدید نیاز دارند، مناسب می‌کند.
برای سخت‌افزارهای مدرن: مانجارو به دلیل استفاده از جدیدترین هسته‌ها، برای سیستم‌های جدیدتر بهینه‌تر است.
نتیجه‌گیری
انتخاب بین مانجارو یا اوبونتو به نیازها و سطح تجربه شما بستگی دارد. اگر به دنبال یک سیستم پایدار، ساده و با پشتیبانی گسترده هستید، اوبونتو گزینه بهتری برای شروع است. اما اگر به جدیدترین نرم‌افزارها، عملکرد بالا و انعطاف‌پذیری اهمیت می‌دهید و آماده مدیریت به‌روزرسانی‌های مداوم هستید، مانجارو می‌تواند انتخاب بهتری باشد.
در نهایت، پیشنهاد می‌کنیم هر دو توزیع را در یک ماشین مجازی یا به‌صورت Live USB امتحان کنید تا ببینید کدام یک با نیازها و سلیقه شما سازگارتر است. لینوکس دنیای وسیعی است و هر توزیع تجربه‌ای منحصربه‌فرد ارائه می‌دهد!
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
توزیع‌های کاربرپسند مبتنی بر آرچ لینوکس که آسان‌تر از آرچ لینوکس هستند!
۹ سیستم‌عامل متن‌باز که لینوکس نیستند!
۱۵ میانبر صفحه‌کلید اوبونتو لینوکس برای افزایش بهره‌وری
20 دستور ضروری Termux برای کاربران جدید
۹ افسانه درباره ترمینال لینوکس که باید از باور کردن آن‌ها دست بکشید!
دیدگاهتان را بنویسید